II rozdział 6

Kiedy wyszłam z łazienki światła były lekko przygaszone. Zdziwiłam się i zaczęłam szukać Biebera.

Kiedy weszłam do kuchni, znalazłam niedużą karteczkę.

Musiałam bardzo wytężyć wzrok, żeby cokolwiek przeczytać w tej ciemności.

‘Wiesz, że cię kocham, co? Ty i Drew jesteście dla mnie wszystkim. Bardzo boli mnie to, że nie mogę być z Wami tyle ile bym chciał… A nawiązując do celu, w którym napisałem tę karteczkę… xd Zapraszam do salonu, Moja Pani ;)’

Zaśmiałam się pod nosem i z uśmiechem weszłam do salonu.

Wszędzie było mnóstwo płatków róż, ale Justina nigdzie nie mogłam dostrzec… Zobaczyłam, że na stole, przy świecach leży kolejna karteczka.

‘Pewnie zastanawiasz się gdzie Drew i mama. Pattie wzięła Drew do siebie na noc, żebyśmy mięli trochę czasu wyłącznie dla siebie…’

-Gdzie jesteś, głuptasie? – spytałam z uśmiechem rozglądając się po całym pokoju.

-Bliżej niż myślisz – usłyszałam głos Justina, ale nie mogłam zlokalizować skąd.

-Juuustin… Czemu się chowasz?

-Żebyś mnie szukała – zaśmiał się.

Zaczęłam chodzić po całym pokoju wypatrując Biebera, ale przy tym oświetleniu nie było to wcale takie proste…

W pewnym momencie poczułam, że ktoś łapie mnie w biodrach, podnosi do góry i okręca wokół siebie.

Roześmiałam się, a on postawił mnie na ziemi i wpił w moje usta.

-Jak ci się podoba wystrój? – spytał obejmując mnie w talii i patrząc mi w głęboko w oczy.

-Bardzo mi się podoba – uśmiechnęłam się

-Mam budyń dla ciebie – wyszczerzył się, a ja wybuchnęłam śmiechem.

-Romantyczne, nie? Tak wgl to mam nadzieję, że będzie zjadliwy…

Usiedliśmy przy stole, a Justin z poważną miną przynósł nam budyń. Ja nie potrafiłam udawać powagi i co chwilę chichotałam.

-Przepraszam, co cię śmieszy, baby? – uniósł brwi, a ja zaczęłam się głośno śmiać.

-Wyglądasz pięknie, Jenny. I już prawie całkiem zdrowo, przede wszystkim – powiedział Bieber, ujmując moje dłonie, kiedy się uspokoiłam.

-Dziękuję… - uśmiechnęłam się lekko.

Justin wpatrywał się w moje oczy, a ja czułam, że niczego więcej mi nie potrzeba oprócz jego bliskości.

-Jestem największym szczęściarzem na świecie – mówił z czułym uśmiechem.

-Oj, jesteś, jesteś – zaśmiałam się.

Lekko wysunęłam swoje ręce z jego uścisku i wzięłam łyżeczkę z zamiarem spróbowania budyniu zrobionego przez Justina.

-Poczekaj. Ja pierwszy. Za szybko wyszłaś z łazienki. Nie zdążyłem sprawdzić, czy się nadaje do jedzenia – zaśmiał się, zabrał mi łyżkę i spróbował - Chyba dobry – uśmiechnął się, znowu nabrał budyniu na łyżeczkę i włożył mi do ust.

-Pycha – wyszczerzyłam się – Masz talent.

Bieber wybuchnął śmiechem.

-Do robienia budyniu? Taa. Rzeczywiście.

Musnęłam jego usta, a on oczywiście nie przegapił szansy i zaczął mnie namiętnie całować.

Kiedy skończył, posłał mi uśmiech, który zawsze wywoływał u mnie motylki w brzuchu.

-A tak wgl to… myślałem o TYM i… co stwierdzam z wielkim bólem… jesteś jeszcze za słaba, prawda? – westchnął.

Uśmiechnęłam się lekko i wywróciłam oczami.

-No, ale serio. Nie mogłabyś tego robić, no nie?

-A bo ja wiem…

-Nie. Nie mogłabyś, bo… Za bardzo się o ciebie martwię. Musisz się oszczędzać.

-Kocham cię – spojrzałam na niego czule.

-Ja cię też, mała – złapał moją dłoń i pomógł wstać z krzesła, po czym usiedliśmy na kanapie. Usiadłam mu na kolanach.

Delikatnie bawił się moimi włosami.

-Jutro wracamy do domu… - szepnał i zaczął muskać moją szyję.

Zamknęłam oczy i oddawałam się wszystkim jego pieszczotom.

W pewnym momencie Bieber popchnął mnie lekko, tak, że leżałam na kanapie. Położył się na mnie i musnął moje usta.

-Pamiętasz naszą pierwszą noc? – spytał z lekko łobuzerskim uśmiechem.

-A mogłabym nie pamiętać?

Z uśmiechem położył się obok mnie przytulając mnie do siebie mocno.

-Wszystko było wtedy jeszcze takie proste… Praktycznie nie musięliśmy się niczym przejmować… - mówił mi na ucho, lekko je gryząc.

Westchnęłam.

-Było minęło… - powiedziałam.

Justin pocałował mnie w usta.

-Kocham cię, Jenny. Strasznie żałuję, że tak mało czasu spędzamy razem, ale nie mam na to żadnego wpływu…

-Nie mów o tym. Chcę chociaż przez chwilę oszukiwać się, że jesteśmy normalną rodziną – powiedziałam cicho.

Widać było, że zraniłam Biebera tymi słowami.

Puścił mnie z uścisku i ze smutną miną podniósł się do pozycji siedzącej.

Podparł głowę na rękach.

-Przepraszam – spojrzał mi w oczy, a ja dostrzegłam, że w jego oczach kryje się ból.

Też usiadłam i przytuliłam się do niego.

Głaskał czule moje plecy.

-Mała… - powiedział czule – Ja… - westchnął ciężko i nie skończył wypowiedzi.

-Co?

-Nic – odpowiedział i wstał z kanapy.

-Justin. Nie bądź zły, że tak powiedziałam… Po prostu…

Bieber spojrzał na mnie… z błyskiem w oku??

Porwał mnie na ręce.

-A co byś powiedziała na to, żebyśmy jednak spróbowali? Będę delikatny – zapewnił muskając mój dekolt.

-Juuustin….

-Pobudka, mała – poczułam rękę Biebera na swoim ramieniu.

-Która jest? – spytałam ziewając.

-11:00. Dałbym ci dłużej pospać, ale musimy się szykować – uśmiechnął się do mnie.

Odwzajemniłam uśmiech.

Justin zaczął wciągać na siebie spodnie.

-Możesz powiedzieć mi dlaczego tak cię kocham? – spytałam czule.

Uśmiechnął się łobuzersko.

-Oj, ty dobrze wiesz – mrugnął do mnie, a ja się zaśmiałam – Jestem po prostu idealny – wyszczerzył się, a ja rzuciłam w niego poduszką.

-Nie zaczynaj, księżniczko. Jesteś jeszcze słaba, ale kazałaś mi się traktować normalnie, a więc radzę ci ze mną nie zadzierać – mrugnął do mnie, a ja wywróciłam oczami – Naprawdę nie żartuję, a ty dobrze o tym wiesz – podszedł do mnie i musnął moje usta. Kochałam smak jego ust…

Przygryzł lekko moją wargę po czym pocałował mnie namiętnie.

-Dobra. Wstawaj, bo się nie wyrobimy – podniósł mnie delikatnie z łóżka i postawił na ziemi.

-Myślisz, że sama bym nie dała rady wstać? – zaśmiałam się popychając go lekko i zaczynając szukac czegoś w co mogłabym się ubrać.

-Jenn. Kochasz mnie? – spytał.

Przerwałam czynność i spojrzałam na niego zdziwiona.

-Tak…?

Uśmiechnął się, a w oczach miał łobuzerskie ogniki.

-O co ci chodzi…? – spytałam mrużąc oczy.

-No jak o co? Pytam tylko, czy mnie kochasz. To dziwne?

-Tak?

Bieber się zaśmiał i przyciągnął mnie do siebie.

Spojrzał mi w oczy.

-Kochasz, tak?

-Już powiedziałam.

Chwilę stałam tak objęta przez Justina. Wyglądało na to, że zamierza jeszcze stać tak długo.

Wywinęłam się z jego objęć i na nowo zaczęłam przerzucać swoje ciuchy.

-A mówiłem ci kiedyś, że jesteś najseksowniejszą kobietą na świecie? – spytał.

-Umm… Chyba nie – uśmiechnęłam się pod nosem, nie odwracając się do niego.

-A mówiłem ci, że jesteś dla mnie najważniejsza na świecie i że to się nigdy nie zmieni?

-Coś wspominałeś – uśmiechnęłam się do niego – Ale do czego zmierzasz, bo nadal nie rozumiem.

-A czy muszę do czegoś zmierzać?

-Znam cię bardzo długo i myślę, że… tak.

Justin się roześmiał.

-Co się stało? Co zrobiłeś? – spojrzałam mu w oczy.

Bieber pocałował mnie w nos.

-Nic, kotku – uśmiechnął się zniewalająco – Pójdę zamówić śniadanie – obwieścił i wyszedł z pokoju.

Nie do końca przekonana ubrałam się i zaczęłam się pakować.

-Chcesz budyń?! – krzyknął do mnie Justin.

Mimowolnie się zaśmiałam.

-Ummm… A jakieś inne propozycje?? – spytałam idąc w stronę mojego męża.

-Nie smakował ci? – spytał ‘smutno’.

-Smakował, ale, jeśli mam coś do gadania to wolałabym nie żywić się do konca życia samym budyniem – mrugnęłam do niego.

-Okey, okey. Jajecznica? – wyszczerzył się.

-Może być – odwróciłam się z zamiarem kontynuowania pakowania rzeczy.

Justin złapał mnie, przyciągnął do siebie i położył rece na moich pośladkach.

-Ale masz seksowną pupę – Bieber uśmiechnął się łobuzersko.

Też się uśmiechnęłam i wywróciłam oczami.

Justin pożądliwie pocałował mnie w usta.

Nagle ktoś zapukał do drzwi na, co Bieber niechętnie powlókł się otworzyć.

-Cieść! – zza drzwi wyskoczył Drew i swoim zwyczajem przytulił się do nogi taty.

Justin z uśmiechem wziął go na ręce.

Zaraz po Drew do pokoju weszła Pattie.

-Hej, mamo – przywitał się Justin – Chcecie coś do jedzenia?

-Jedliśmy.

-Okey. My z Jenn zaraz zjemy, skończymy się pakować i możemy lecieć do Kanady.

___________________________________________

Umm... Sorry za taki rozdział... Taki 'słitaśny', że aż mnie mdli ;/ No, ale trudno... 

Co Wy sądzicie ?

Z dedykacją dla @GosIaaCzekk <3