XXXIX. Koncert.

-Wstawać!!! Jest 11:00!! – usłyszeliśmy pukanie Pattie do drzwi.

-Okay. Już wstajemy! – odkrzyknął Justin.

Próbowałam się ruszyć.

-Auuu – jęknęłam.

Bieber wstał krzywiąc się z bólu.

Zarzucił na siebie szlafrok.

-Ymm… Przesadziliśmy?

-Ja nie wstaje – zakryłam się cała kołdrą.

-Nie myślałem, że aż tak przegięliśmy…

-Ja też.

-A pomyśleć, że nie dałbym nam tak szybko skończyć, gdyby nie dziecko…

Spojrzałam na niego spod kołdry.

-Matko – powiedziałam.

Zaśmiał się.

-Wstawaj. Musisz się rozchodzić. Przecież nie możemy cały dzień krzywić się z bólu.

-Ja tu zostaje.

Spojrzał na mnie z lekkim uśmiechem.

-Bo użyję siły, Jenn.

Owinęłam się kołdrą i mrucząc coś pod nosem, z trudem podniosłam się z łóżka.

-A jak ludzie robią TO całą noc to przeżywają?? – spytałam zaspanym głosem.

Wybuchnął śmiechem.

-Nooo.

-To szacun – ziewnęłam schylając się po ciuchy.

Ubrałam się w byle co. Nie miałam siły myśleć.

Justin przytulił mnie czule.

Staliśmy tak chwilę objęci.

-Wstaliście?! – usłyszeliśmy głos Scootera po drugiej stronie drzwi.

-Noo! – zawołał JB.

-To mnie wpuśćcie.

Justin dowlókł się do drzwi.

-Heej – Scooter obejrzał nas od góry do dołu – Uuu.

-Co? – spytałam ciągle zaspanym głosem.

-Spaliście wgl? – spytał.

Justin skinął głową.

-No, mam taką nadzieje – powiedział Scooter.

Uśmiechnęłam się lekko.

-Justin. Idziesz dzisiaj grać? – spytał Sccot.

-W kosza?

-No.

-A z kim?

-Ryan i chłopacy przyjechali.

Bieber szczególnie się nie ucieszył.

-Nie.

-Czemu? – spytał Scooter znając odp, której wiedział, że na pewno nie usłyszy od Justina.

-Chcę spędzić czas z Jenn…

-Może pójść z nami.

-Ymm…

-Jesteś za bardzo obolały, co?

-No co ty – powiedział JB niezbyt przekonującym głosem.

-To idź grać.

Justin się zastanowił.

Zaczął chodzić po pokoju w tę i z powrotem.

-Okay, okay. Masz rację. Nie dam rady. Nie chcę przegrać, a dziś nie jestem w dobrej formie.

Scooter przyjrzał się nam i się roześmiał.

-No ładnie.

-Tylko weź z mamą o nas nie rozmawiaj, co? – poprosił Bieber.

-Nie ma sprawy.

-Dzięki…

-To może będziesz sędziował?

-W sumie czemu nie… Ale nie za długo, okay?

-W porządku. To zejdźcie za pół godz. na dół.

-A śniadanie?

-Nie zdążycie zjeść w pół godz?

-Jakoś damy radę…

-To do zobaczenia – powiedział Scooter.

-Heej – odp. JB.

-Ymm… Przejrzał nas – zaśmiał się Justin kiedy Sccot opuścił pokój.

Westchnęłam.

-Nie masz humoru? – spytał troskliwie.

-Sama nie wiem…

Bieber przyciągnął mnie do siebie i pocałował namiętnie.

-Uśmiechnij się – poprosił czule.

Uśmiechnęłam się lekko.

Pattie weszła do naszego pokoju.

Rozejrzała się podejrzliwie i przyjrzała nam.

-Cześć, mamo – uśmiechnął się Justin.

-Cześć… Jak tam noc?

-Dobrze… - odp. Justin jak gdyby nigdy nic.

Spojrzała na Biebera.

-Okay. Nie będę wnikała.

JB uśmiechnął się z wdzięcznością.

-Ale spaliście trochę?

-Yhm – przytaknął – Nawet sporo – skłamał.

-To dobrze…

Wyszła.

Zamówiliśmy sobie śniadanie do pokoju.

Zjedliśmy szybko i poszliśmy, jak prosił nas Scooter.

Czekali tam na nas kumple Justina i ludzie z jego ekipy.

-Cześć – przywitał się Ryan.

-Hej…

Zza Ryana wyłonił się Chaz.

-Siema.

-Yo – powiedział JB.

-Ciągle jesteś na nas zły? – zapytał Ryan.

-Tak – odp. Justin bezbarwnym głosem.

-Sorry, stary…

-No spoko. Żyję.

-Czyli wybaczysz?

Po krótkim namyśle niepewnie skinął głową.

-To super – wyszczerzyli się jednocześnie Ryan i Chaz.

Bieber przytulił mnie do siebie i wyszliśmy.

Boisku było bardzo blisko i ku mojej rozpaczy poszliśmy pieszo.

Starałam się nie myśleć o tym, że (chociaż bez tragedii) bolał mnie każdy krok.

Bieber spojrzał na mnie troskliwie i wziął na ręce.

-Przestań – zaśmiałam się – Puść mnie.

-Niee – pocałował mnie w usta.

-Ale Justin…

Wiedziałam, że on też jest obolały. Nie chciałam, żeby jeszcze mnie dźwigał.

-To blisko – uśmiechnął się.

-No czyli mogę tam DOJŚĆ.

-Niee.

Westchnęłam zrezygnowana.

Doszliśmy (a ja raczej zostałam zaniesiona).

Usiedliśmy z Justinem na ławce, a reszta zaczęła szykować się do gry.

Bieber dobrze sędziował. Był bardzo skupiony na grze, ale co jakiś czas patrzył na mnie i zwykle kończyło się to całusem.

-E, sędzia! Sędziuj, a nie się miziaj z laską! – krzyknął ktoś z boiska.

Justin pokazał mu środkowy palec, ale z powrotem skupił się na grze.

-Przerwa! – zarządził po chwili JB.

-Co?? – zdziwił się ktoś.

-No przerwa mówię!!

Zaśmiałam się.
Dlaczego wiedziałam, że ta przerwa nie jest ze względu na nich tylko na nas??

Bieber spojrzał mi w oczy.

Wsunął rękę do mojej tylnej kieszeni jeansów.

-Justin…

-No co? Przecież nic nie robię.

Spróbował wsunąć swoją rękę pod moje spodnie.

Splotłam jego dłoń ze swoją.

Spojrzał na mnie.

-Juuuustin. Nie teraz…

Próbował delikatnie wyciągnąć rękę z mojego uścisku, ale trzymałam go mocno.

Westchnął.

-Okay. Już nie bd… Koniec przerwy!! – zawołał.

Znowu zaczęli grać, a Bieber sędziował, ale już mniej uważnie.

Za bardzo skupiał się na mnie.

Nie odrywając wzroku od gry ręka Biebera lekko wydostała się z mojego chwytu i wsunęła się pod moja bluzkę.

Westchnęłam i znowu złapałam jego dłoń.

Spojrzał na mnie.

-Justin, wszyscy patrzą.

-Gdzie wszyscy. Nikt.

-Ale zerkają.

Bieber wywrócił oczami i dalej próbował skoncentrować się na grze.

Po chwili złapał mnie za tyłek i trzymał tam rękę.

Okay. Dałam spokój.

Uśmiechnął się do mnie i szybko musnął moje usta.

-Był faul! – zawołał ktoś z boiska – Biebs, zainteresuj się grą!

Justin spojrzał na boisko i przez chwilę znowu normalnie sędziował.

Po krótkim czasie zaczął przez bluzkę bawić się moim stanikiem.

Wstałam.

-Co jest? – spytał.

-Skup się na grze, Justin.

-Ale…

-Żadnego, ale. Musisz sędziować – uśmiechnęłam się do niego lekko i poszłam usiąść na drugi koniec boiska.

Po krótkim wahaniu, nie odrywając wzroku od gry poszedł za mną.

-Matko. Nie poszłam, żebyś przyszedł za mną.

Uśmiechnął się.

-Trudno.

Też uśmiechnęłam się zrezygnowana.

Justin jeszcze kilka razy próbował się do mnie dobierać, ale nie pozwalałam mu na to.

Kiedy mecz się skończył poszliśmy z powrotem do hotelu.

-Nie możesz nawet chwili wytrzymać bez dobierania się do mnie? – spytałam z wyrzutem.

-Wcale się do cb nie dobierałem…

-Taa. Jaaasne.

-No, ale nie powiesz chyba, że ci się nie podobało.

Przyspieszyłam kroku, a on mnie dogonił.

-No nie złość się – przytulił mnie i skradł nieśmiały pocałunek.

Westchnęłam.

Spojrzał mi w oczy i się uśmiechnął.

Splótł moją dłoń ze swoją.

Doszliśmy do hotelu.

Poszliśmy z Justinem na balkon.

Usiedliśmy bardzo blisko siebie.

-Żadna dziewczyna jeszcze na mnie tak nie działała jak ty… - powiedział patrząc w niebo.

Położyłam mu rękę na nodze.

Spojrzał mi w oczy i pocałował lekko.

-Myślę o tobie bez przerwy i nie potrafię skupić się na niczym innym… - mówił dalej – A dzisiaj pierwszy raz będziesz na moim koncercie – uśmiechnął się szeroko.

Też się uśmiechnęłam.

Dotknął kciukiem mojego policzka.

-Jesteś piękna – powiedział czule.

Znowu na mojej twarzy pojawił się uśmiech.

Spojrzałam mu w oczy.

Były zamglone pożądaniem.

Kiedy zobaczył, że to dostrzegłam szybko odwrócił wzrok.

Patrzyłam ciągle na niego.

-Za dużo uczuć we mnie wzbudzasz… - powiedział po chwili.

Roześmiałam się.

-Dobrze jest – chciałam musnąć jego policzek, ale przekręcił głowę i pocałował mnie w usta.

Zaczął mnie namiętnie całować. Bardzo namiętnie. Coraz bardziej się rozkręcał.

Zaczął muskać moją szyję.

Skończył. Widziałam, że z trudem się powstrzymuje.

Przytuliłam go.

-O której masz koncert? – spytałam, żeby przerwać trochę niezręczną ciszę.

-O 19:00.

-A jest?

Spojrzał na zegarek.

-Prawie 14:00. O 15:00 już pojedziemy.

-Aha. Okay.

Znowu zaczął mnie całować.

Kiedy usłyszeliśmy dźwięk otwieranych drzwi, odsunęliśmy się lekko od siebie.

-Chyba powinieneś się zacząć przygotowywać, Justin – powiedziała Pattie.

-Już?

-Już.

-No dobra…

Wstał i podał mi rękę, żebym też wstała.

Mama Biebera uniosła brwi.

-Justin. Zetrzyj ten błyszczyk z twarzy.

JB się skrzywił, odwrócił i potarł twarz.

Uśmiechnęłam się rozbawiona do Pattie.

Nie miałam błyszczyku na ustach, a on wcale nie był nim umazany.

Też się lekko uśmiechnęła i zostawiła nas samych.

Do naszego pokoju wszedł Chaz.

-Widzieliście tę fotę? – podał Justinowi telefon.

Na mojej twarzy pojawił się grymas.

-A o tym nie pomyślałeś, prawda? – uniosłam brwi patrząc na Biebera.

Uśmiechnął się przepraszająco.

Zdj przedstawiało mnie i Justina na boisku, kiedy on próbował z łobuzerskim uśmiechem wsadzić mi rękę pod bluzkę. Chaz się zaśmiał.

-No to ostro – wyszczerzył się.

-Taa… - powiedziałam nieprzekonana.

-Nie chcę cię wyganiać Chaz, ale muszę się szykować do koncertu.

-Yhm, yhm. Z nią na sobie chyba.

Justin z trudem powstrzymał chichot.

-NIE – powiedział i wypchnął kumpla z pokoju.

Położyłam się na łóżku i zaczęłam bawić się telefonem.

Bieber poszedł do łazienki, a później na lekcje śpiewu.

Zostałam w pokoju.

O 15:00 byliśmy już tam gdzie miał odbywać się koncert Justina.

Kiedy wjeżdżaliśmy samochód okrążyło mnóstwo belieberek.

Po wyjściu z auta Bieber pozwolił kilku z nich zrobić sobie z nim zdj, dał parę autografów i ze mną, za rękę poszedł dalej.

Koncert zaczął się o 19:15.

Najpierw występowała Jasmine, ale ja na widownie weszłam dopiero, kiedy Justin miał występować.

Przyglądałam się mu, wchodzącemu na scenę. Nie chciałam oglądać koncertu zza kulis. Chciałam w nim uczestniczyć.

Fanki zaczęły wrzeszczeć.

Kiedy Bieber już prawie dotarł na środek sceny, potknął się i prawie przewrócił.

Zaśmiał się.

-No cóż… - fanki zaczęły jeszcze głośniej piszczeć kiedy usłyszały jego głos. Znowu się zaśmiał – Kocham Was – powiedział, czemu towarzyszyły coraz głośniejsze wrzaski.

Wypatrzył mnie na widowni i się uśmiechnął.

-Zacznę od bardzo ważnej dla mnie piosenki, którą napisałem dla jeszcze ważniejszej dziewczyny… - słuchałam zdziwiona – Wykonam ją po raz pierwszy na scenie. Niektórzy z was pewnie już słyszeli, bo bez mojej zgody wyciekła do Internetu…

Usiadł, ktoś przyniósł mu gitarę.

Zaczął grać i śpiewać piosenkę, którą kiedyś napisał dla mnie.

Przed oczami pojawiło mi się tyle wspomnień, że aż za nimi nie nadążałam.

-Kocham cię, Jenn – powiedział Bieber, kiedy skończył piosenkę – A wy kochacie, Jenn?

Fanki się uciszyły i było słychać kilka głosów krzyczących ‘Nie’, ale też (chociaż mniej), które wołały ‘tak’.

-Jeśli ją polubicie zrobicie mi niesamowitą przyjemność. Lubicie ją??

-Taak! – wrzasnęły Belieberki.

Justin się uśmiechnął.

-Moi fani są najlepsi.

Ale było głośno.

Koncert trwał dalej. Justin zaczął śpiewać OLLG i w pewnym momencie poczułam, że ktoś mnie ciągnie.

Spojrzałam na tego kogoś.

Odetchnęłam. Zobaczyłam dziewczynę Scootera.

-Zapomniałaś, że masz być jego OLLG? – spytała kiedy weszłyśmy za kulisy.

-Niee – odp. – Boję się.

-Nie masz czego – uśmiechnęła się i wypchnęła mnie na scenę.

Niepewnie szłam do przodu.

Zobaczyłam jego tancerzy.

Zaprowadzili mnie do stołka. Usiadłam.

Rozglądałam się za Bieberem.

Starałam się nie patrzeć w tłum, bo serce podchodziło mi do gardła.

W pewnym momencie poczułam, że ktoś obejmuje mnie od tyłu.

Spojrzałam do góry, na jego twarz, a on nie robiąc sobie nic z publiczności musnął moje usta.

Fanki zaczęły wariować.

Odsunął się trochę, podał mi kwiaty i dalej śpiewał, po czym znowu do mnie podszedł.

Stał bardzo blisko.

Patrzył mi w oczy, śpiewał, nasze twarze prawie się stykały.

Uśmiechnął się.

Piosenka się skończyła i światła zgasły.

Bieber pocałował mnie krótko, ale namiętnie i pociągnął za sobą, za kulisy.

-Matko. Chyba zemdleję. Jak ty tam dajesz radę przed TAKĄ widownią?

Zaśmiał się i musnął moje usta.

-Nie odpowiedziałeś – przypomniałam.

-Muszę iść, Jenn.

Pobiegł z powrotem na scenę.

Westchnęłam.

Z troski o swoje życie postanowiłam nie wracać już na widownię.

W miarę szybko dodałam, no nie ? xd Jeśli rozdział przypadł Wam do gustu to liczę na komentarz ;) <3