II rozdział 9

Kiedy przyszłam z kawą Matt i Justin rozmawiali w najlepsze.

Zauważyłam, że Matt dosłownie pochłania mnie wzrokiem.

Udałam, że nie widzę.

-Pięknie wyglądasz, Jenney – uśmiechnął się do mnie przyjaciel Biebera.

-Dziękuję – odwzajemniłam uśmiech, siadając obok Justina.

Biebs objął mnie delikatnie, a ja położyłam głowę na jego ramieniu.

-Mamuś… - do pokoju wszedł Drew mrużąc zaspane oczka. Wdrapał mi się na kolana, a ja przytuliłam go do siebie.

-Cześć, szkrabie – uśmiechnął się Matt.

Chłopczyk zmierzył go zaciekawionym wzrokiem.

-Cieść – odpowiedział – Źniamy się?

Nie potrafiłam powstrzymać wybuchu śmiechu.

-Ciemu się śmiejeś, mamo? – spytał mnie zdziwiony synek.

-Tak mi jakoś wesoło – musnęłam jego policzek – Matt, to przyjaciel twojego taty. Teraz będzie mieszkał w pobliżu.

-A ma dzieci? – standardowe pytanie każdego dziecka.

-Nie ma – odpowiedziałam mu.

-Śkoda… - westchnął maluszek, a Justin się do niego uśmiechnął – Nie pać tak na mamę – chłopczyk posłał wrogie spojrzenie Matt’owi zawieszając się na mojej szyi.

Matt udał, że nie wie o co chodzi, a ja uśmiechnęłam się lekko. Mój kochany Drew. Ogólnie rzecz biorąc to zaskoczyła mnie trochę jego spostrzegawczość.

-Nie udwaj. Mama ma męzia – powiedział chłopiec przeszywając Matta wzrokiem.

Spojrzenie Biebera też jakby stało się bardziej podejrzliwe.

-No, to wy sobie rozmawiajcie, panowie, a ja idę… - nie mogłam wymyślić gdzie.

-Do pokoju. Pomedytować – podpowiedział mi Drew na ucho, a ja parsknęłam śmiechem.

Po rozbawionej minie Justina uznałam, że oni też to usłyszeli.

-Dokładnie – uśmiechnęłam się i przekazując chłopca jego tacie wstałam z miejsca.

Justin złapał delikatnie moją dłoń.

-Zostań – poprosił.

-No to, ja się zbieram – Matt wstał z miejsca - Odprowadzisz mnie do drzwi, Jenn?

Moje serce zaczęło wariować.

-Odprowadzę – westchnęłam.

Chłopak otworzył drzwi, ale przedtem spojrzał mi głęboko w oczy i pogładził palcem mój policzek.

-Do zobaczenia, Jenny – uśmiechną się do mnie i wyszedł.

Przez chwilę nie byłam w stanie się ruszyć. Czułam się jak zahipnotyzowana.

Na szczęście po chwili się otrząsnęłam i wróciłam do salonu.

-Wszystko w porządku? – spytał mnie Justin przyglądając mi się.

Skinęłam głową.

-Wszystko – uśmiechnęłam się.

Bieber postawił Drewa na ziemi i przytulił mnie do siebie.

-Kłamiesz – szepnął mi na ucho i muskając mój policzek poszedł dalej, mówiąc Drew’owi, że się z nim pobawi. Justin nie odwrócił się już na mnie.

Przygryzłam nerwowo wargę. Nie podobało mi się to wszystko.

-Co jest do cholery pomiędzy tobą, a Mattem?! – spytał Justin podniesionym głosem - Nawet nasze dziecko to widzi!

Było już po 21:00 i mały słodko spał.

Od wizyty swojego przyjaciela Bieber nie odzywał się do mnie słowem.

-Nic pomiędzy nami nie ma – powiedziałam nie patrząc mu w oczy – Mały powiedział tylko, że Matt się na mnie dziwnie patrzy. A ty obwiniasz mnie. Co ja niby zrobiłam??

Spojrzałam mu w oczy, a jego złość, jakby zaczęła mijać.

-Przepraszam… - westchnął – Jestem zazdrosnym palantem.

Uśmiechnęłam się do niego lekko, a on wpił się w moje usta.

Odgarnął czule kosmyk włosów z mojej twarzy.

-Ale trzymaj się od niego z daleka, co? Nie podoba mi się, jak on na ciebie patrzy… Chociaż jest moim przyjacielem… Wiem, że tobie nikt nie potrafi się oprzeć – musnął moje usta.

Westchnęłam.

-To może być trochę trudno z racji, że będzie mieszkał blisko… - powiedziałam – Ale ja też nie mam ochoty się z nim spotykać.

Justin uśmiechnął się do mnie.

-Wiesz, co? Z tych lat przez które jestem z tobą nie pamiętam niczego tak wyraźnie, jak spotkań z tobą i małym. Myślę, że to dlatego, że tylko wy się dla mnie liczycie – powiedział Bieber muskając moją szyję.

Nie wiem czemu, ale przyjęłam to jako słabe kłamstwo.

-Mała? – spojrzał mi w oczy.

Nie wiem czemu, ale nie czułam dziś tej magii pomiędzy nami…

Justin pociągnął lekko za nogawkę moich spodni.

Pokręciłam głową i podciągnęłam jeansy.

Spojrzał na mnie pytająco.

-Nie mam ochoty – powiedziałam, siadając na łóżku.

To był chyba pierwszy raz. Pierwszy raz, kiedy mu odmówiłam.

-Okey – wyglądał na lekko dotkniętego, ale usiadł obok mnie i objął ramieniem – Jesteś zła, że wyjeżdżam?

-Nie zła. Smutna – powiedziałam patrząc na swoje stopy.

Podniósł moją twarz i po raz kolejny zajrzał w moje oczy, widocznie nie mogąc niczego z nich wyczytać.

-Nie wiem czy nie wolałem, jak się na mnie darłaś przed wyjazdem.

-Bo zgadzałam się na sex? – uniosłam brwi wstając z miejsca.

-Jenn. Przestań. Dlatego, że teraz jesteś taka… Obojętna – wzruszył ramionami i przytulił mnie.

-Nie jestem obojętna tylko smutna… - odpowiedziałam.

-Niech ci będzie… - westchnął – Nawet smutna jesteś hot – pogładził mój policzek.

Wywróciłam oczami, ale uśmiechnęłam się lekko.

-No widzisz. Uśmiech. Tak trzymaj – musnął moje usta – Nie lubię jak jesteś smutna.

Położyłam głowę na jego ramieniu.

-Wracaj szybko – poprosiłam – Cii – uciszyłam go, kiedy chciał się odezwać – Nie mów, że szybko wrócisz, czy ‘obiecuję’, bo ja nie uwierzę. Po prostu się postaraj. Nie chcę się na nic nastawiać.

Bieber był smutny. To było widać.

-Okey – odpowiedział i położył się do łóżka, po chwili położyłam się obok niego.

-‘W tym kalifornijskim królewskim łóżku jesteśmy oddaleni o dziesięć tysięcy mil’ – zanucił Bieber – Chodź bliżej, kurde, bo nawet ręką cię nie dosięgam – jęknął Justin.

Zaśmiałam się i przysunęłam się bliżej Biebsa.

-No, tak lepiej – objął mnie czule i zasnęliśmy przytuleni.

___________________________________

Czuję, że ostatnio nawalam... Sorry za takie rozdziały...