II rozdział 13

   Kiedy obudziłam się rano w ramionach Justina, doszłam do wniosku, że naprawdę nic więcej nie jest potrzebne mi do szczęścia… Gdyby faktycznie zawsze przy mnie był, wystarczyłby tylko on. Nic i nikt więcej.

Wtuliłam się w niego mocniej, co go obudziło. Uśmiechnął się do mnie zaspany i pocałował mój policzek.

-Jak się, czujesz, księżniczko? – spytał muskając deliktanie moją szyję,

-W porządku – odpowiedziałam, nie mogąc skupić myśli na czymkolwiek, kiedy tak zręcznie zaczynał się do mnie dobierać – Justin – odepchnęłam jego rękę wsuwającą się pod moje majtki.

-Nie dajesz mi się dotykać – zauważył. Nie był niezadowolony, zły, czy tym podobne. Po prostu zawiedziony stwierdził fakt.

Spojrzałam mu w oczy.

-Po prostu Drew może tu…

-Zamknąłem wieczorem drzwi od pokoju na klucz. Dobrze o tym wiesz. I ani wtedy, ani teraz nie pozwalasz mi się dotykać.

Opóściłam wzrok, a on uniósł moją brodę i musnął usta.

-Co się dzieje, Jenny? Jesteś na mnie zła? – wpatrywał się we mnie zaniepokojony, tymi swoimi brązowymi oczami.

Pokręciłam przecząco głową, a moje serce wariowało.

-A więc czemu? – nie odpuszczał.

-Sama nie wiem… Nie mam nastroju…

-Nie masz nastroju… - westchnął i podrapał się po głowie – A co mogę zrobić, żebyś miała nastrój?

-Jus, Drew może się zaraz…

-Jest piąta, Jenn – jęknął Bieber – Nie. Nie obudzi się zaraz.

-Serio jest tak wcześ… - nie zdąrzyłam skończyć, bo Justin wpił się w moje usta i zaczął powoli pieścić.

Któryś raz w życiu zauważyłam, że Jus nie jest z osób, które szybko dają za wygraną.

-Ja tu za tobą tęsknię noc i dzień, a ty jesteś dla mnie jakaś taka chłodna… - mówił całując mnie i wsuwając rękę pod moją koszulkę ściągnął mi ją przez głowę.

-Nie jestem…

-Owszem, jesteś – znowu nie dał mi skończyć i po raz kolejny wpił się w moje usta. Zanim się obejrzałam zniknęła za mnie ostatnia część bielizny.

Justin musnął moje usta i wstał z łóżka, kierując się w stronę łazienki. Zanim zniknął za drzwiami, obrócił się na mnie i posłał mi uroczy uśmiech.

-Taaak. Peeewnie. Teraz udawaj, że jesteś grzecznym chłopczykiem – uśmiechnęłam się ironicznie, przeciągając się na łóżku.

-Zrobię ci śniadanie do łóżka. Chcesz? - zignorował moją wypowiedź.

-Jasne – uśmiechnęłam się, kładąc się na boku i zamykając oczy.

-Zamierzasz spać? – zdziwił się.

Pokiwałam głową, nie odrywając jej od poduszki.

-Zmusiłeś mnie do nie spania od godziny piątej.

-Ha ha ha. To ty mnie obudziłaś, skarbie.

-Oj, spadaj. Jak zrobisz to śniadanie, to mnie obudź.

-Okey, księżniczko.

Uśmiechnęłam się do siebie, kiedy tylko zniknął w łazience. Był cudowny. Gdyby nie te ciągłe wyjazdy byłby bezkonkurencyjnie, najwspanialszym mężczyzną na świecie.

-Pobudka, Jenny – obudziły mnie słowa Justina i jego ręka ściągająca ze mnie kołdrę.

-Musisz?? – jęknęłam – Nie możesz raz obudzić mnie delikatnie???

Uśmiechnął się i pokręcił przecząco głową.

-Nie kiedy jesteś naga.

Wywróciłam teatralnie oczami i sięgnęłam po jego bluzkę, która leżała przy łóżku. Zaczęłam się zastanawiać co stało się z moją…

-A o to pyszne śniadanko – wyszczerzył się i podał mi sporą porcję naleśników.

-Drew śpi? – spytałam biorąc od Justina talerz i wbijając widelec w pierwszego z naleśników.

-Śpi – Jus uśmiechnął się i siadając obok mnie, wpatrywał się we mnie czułym wzrokiem.

-Co? – roześmiałam się, kiedy nie przestawał patrzyć.

-Jesteś piękna, Jenn. Najpiękniejsza na świecie. Nie zawsze zdaję sobie sprawę z tego jak wielkim jestem szczęściarzem mając ciebie. Mając ciebie TYLKO i WYŁĄCZNIE dla SIEBIE – patrzył mi w oczy, a ja z trudem wytrzymywałam jego spojrzenie.

Podejrzewał? Bałam się. Naprawdę bałam…

-Kocham cię, Jus – wyszeptałam, a on pogładził mnie po odsłoniętej nodze.

-Ja ciebie też, mała – po chwili westchnął – Serio będziemy mieć drugie dziecko, czy przyśniło mi się to?

-Będziemy – przytaknęłam.

Chwilę nic nie mówił, a z jego twarzy nie znikało mocne zamyślenie. Kiedy tylko otworzył usta, poczułam jak ziemia się pode mną zapada.

-Przespałaś się z Mattem?

________________________

I oto wróciłam, po przerwie ;) Mam nadzieję, że wybaczycie mi, że tak długo nie pisałam i że rozdział jest taki krótki, ale totalnie nie miałam na nic czasu... Szkoła, nauka, przyjaciele itd, itd... A poza tym do wczoraj w nocy nie miałam totalnie pomysłu co mogłabym tu dalej pisać. A więc zaczęłam o 23:00, skończyłam przed 3:00 i napisałam jeszcze kolejny rozdział, który jest dłuższy i jeśli będzie sporo komentarzy to mogę dodać go nawet pojutrze ;) Tak, wiem... To co napisałam w tym rozdziale, nie bardzo odnosi się do 'I'm Drew', bo tam wyglądało, że sprawa ze zdradą zakończyła się inaczej... Sama nie wiem co z tym zrobić. Jakbyście nie mięli nic przeciwko, to pokombinuję i zmienię pojedyncze rzeczy w ostatnich rozdziałach 'I'm Drew' i jeśli będziecie miały ochotę, to je przejrzycie... ;) 

Kocham Was po prostu xD :* i dziękuję za wszystkie komentarze <3