47. Nienawidzę wymyślać tytułów XD ;P

 W szkole powstało gigantyczne zamieszanie. Kiedy nauczyciele wreszcie zorientowali się co się dzieje, stan jednego z chłopaków był masakryczny. Została wezwana policja i karetka, a reszta lekcji dnia dzisiejszego była odwołana. Wszystkie osoby, które widziały zajście zostały zarzymane i przesłuchane… Oprócz mnie. Uznali, że i tak nie będą mieć ze mnie zbyt dużego pożytku, bo byłam totalnie nieobecna myślami na ziemi.

Matt ciągle był przy mnie i mnie wspierał, bo byłam w totalnym szoku i nie za wiele do mnie docierało.

-Odprowadzę cię – zaproponował kiedy wyszliśmy ze szkoły.

Skinęłam głową.

Była prawie 13:00.

Szliśmy w milczeniu.

-A co jeśli on… umrze? – spytałam Matta drżącym głosem.

Spojrzał w moje szklane oczy.

-Jenny… Nie martw się… Nic nie mogliśmy zrobić…

Po moim policzku spłynęła łza.

Objął mnie ramieniem.

-Dlaczego ludzie muszą być tacy okropni? – spytałam.

-Nie wiem, Jenn… Nie mamy na to żadnego wpływu.

-Oj, wiem, wiem… Ale i tak tego nie rozumiem… Było przy tym tyle osób. Wszyscy na to patrzyli, a tylko ja chciałam mu pomóc…

Doszliśmy do mojego domu. Byłam ciekawa, czy jest Justin...

Poszliśmy do mojego pokoju.

Bieber siedział na łóżku i brzdąkał na gitarze.

-Heej – powiedziałam.

Spojrzał na nas zdziwiony, odłożył gitarę, a ja wtuliłam się w niego.

Widziałam, że Bieber i Matt porozumiewają się spojrzeniami.

Justin dalej nie wiedział o co chodzi.

-Ej, mała… - musnął moje usta – Co się stało?

Nie byłam w stanie mówić, bo zaczęłabym płakać…

Matt opowiedział mu wszystko w skrócie.

-To nieciekawie… - skomentował mój chłopak.

-Nawet bardzo… - powiedziałam – A są rodzice, albo Jake?

-Nie. Ale pozwolili mi zostać, bo u Ann też byłbym sam…

-Spoko. Dobrze, że zostałeś…

Bieber podparł głowę na ręce i westchnął.

-A jutro macie normalnie lekcje? – spytał.

-Chyba tak…

Chwilę nic nie mówiliśmy.

-Ale przynajmniej lekcje wam skrócili… - powiedział Bieber w pewnym momencie.

-Ale pocieszenie – powiedziałam z sarkazmem.

Justin przytulił mnie czule.

Gładził mnie po plecach.

-Będzie dobrze…

-Taa. Jak zwykle…

Musnął mój policzek i spojrzał w oczy.

Nie potrafiłam się nie uśmiechnąć jak tak na mnie patrzył.

-To co robimy? – zagadnął Matt – Trzeba jakoś przestać bez przerwy myśleć o tym szkolnym zamieszaniu…

-Ryan i Chaz zaraz przyjeżdżają… - przypomniał nieśmiało Bieber.

-A, to spoko… - powiedział blondyn.

Spochmurniałam jeszcze bardziej.

-Jenny – Justin przytulił mnie mocno – Spróbuj ich jakoś zaakceptować.

-Tylko to nie takie proste jak ci się wydaje, bo się później przez nich na mnie wściekasz – powiedziałam sucho.

Bieber na chwilę zamilkł.

-Oj, przepraszam – powiedział z sarkazmem – Czy to ja cału… - ugryzł się w język, ale trochę za późno.

W moich oczach pojawiły się łzy.

Uśmiechnęłam się sztucznie.

-Tak. Ty – powiedziałam.

Po moim policzku spłynęła już kolejna dziś łza, ale ciągle patrzyłam mu w oczy. Nie wycofywałam się, nie uciekałam.

Nienawidziłam tego, że tak łatwo się rozklejałam…

Justin nie wiedział co ma zrobić.

-Przepraszam – powiedział cicho, patrząc w ziemię.

-Nieszkodzi – odpowiedziałam smutno.

Zdziwiony podniósł na mnie wzrok.

Jego oczy były szklane.

Przytulił mnie czule i pocałował w usta.

-Jestem zazdrosnym palantem. Przepraszam, Jenn… Za wszystko… - znowu musnął moje usta.

Poczułam znajome motylki w brzuchu, ale i tak nie poprawiło mi to humoru.

-A chłopaki wiedzą, że jesteś u mnie? – spytałam w pewnym momencie.

Pokiwał głową na ‘tak’.

-Wytłumaczyłem im gdzie mieszkasz i poprosiłem, żeby tu przyszli… Chyba, że nie chce…

-Mogą przyjść – przerwałam mu.

Mój głos był bezbarwny i Bieber to zauważył.

-Kochanie…

Spojrzałam w jego, brązowe oczy.

-Co?

Westchnął.

W tym momencie rozległ się dzwonek do drzwi.

-Otworzysz? – spytałam Justina.

Skinął głową i pobiegł do drzwi.

Po chwili do pokoju wszedł Ryan i Chaz.

Nie zaszczyciłam ich nawet spojrzeniem.

-Hej – przywitali się.

-Siema – odpowiedział im Matt.

Zaczęli rozmawiać o latach, w których jeszcze razem grali w reprezentacji szkoły i.t.d…

Nie słuchałam, ale mojej uwadze nie uszedł fakt, że Bieber prawie wgl się nie udzielał tylko co chwilę patrzył w moją stronę.

-Chłopaki? Nie obrazicie się jeśli wyszedłbym na chwilę z pokoju, z Jenn? – spytał JB w pewnym momencie.

Wyrazili zgodę.

Ach.

Jakie to wielkoduszne.

Bieber delikatnie złapał moją rękę i pociągnął za drzwi.

Wyszliśmy z pokoju i chwilę staliśmy w ciszy, bo żadne z nas nie potrafiło zacząć rozmowy.

-Co chciałeś? – spytałam kiedy miałam już dość milczenia.

-Znowu wszystko zepsułem, prawda?

-Tak – powiedziałam chłodno.

Było widać, że go to zabolało.

-Przepraszam… Poniosło mnie…

-Rozumiem.

Spojrzał mi w oczy i złapał moje, obie dłonie.

-Dlaczego jesteś dla mnie taka dobra?? Powinnaś się na mnie wściekać, krzyczeć, a ty, że rozumiesz… Ja tego NIE rozumiem…

Wzruszyłam ramionami.

-Nie mam siły się wściekać. Za dużo się dziś wydarzyło… Poczekaj do jutra.

Bieber wybuchnął śmiechem i skradł mi gorący pocałunek.

Oparł swoje czoło o moje i patrzył mi głęboko w oczy.

-Jenny… Nawet nie wyobrażasz sobie jak cię kocham.

Uśmiechnęłam się lekko, a on delikatnie schwycił moją głowę i zaczął namiętnie całować.

Kiedy skończyliśmy wróciliśmy do pokoju, w którym z naszym wejściem momentalnie zapanowała cisza.

-Yyy? – odezwał się Justin, a chłopacy zaczęli dalej rozmawiać.

Telefon Biebera zaczął dzwonić.

-Tak? – chwilę słuchał – CO?! Ale… Dobra, dobra. Dajcie mi pół godz. Taaa.

Rozłączył się.

-Mam wywiad – oznajmił Justin ze skwaszoną miną – Chcecie iść ze mną?

Ja szybko pokręciłam głową, a chłopacy wspaniałomyślnie zaofiarowali zostać ze mną.

Bieber nie był za bardzo zadowolony, ale nie miał czasu na dyskusje i po chwili wybiegł z domu obiecując, że wróci jak najszybciej.

Znowu zapadła cisza.

Ugh. Nienawidzę ciszy.

-Co tam nowego, laleczko? – odezwał się nagle wyszczerzony Ryan.

-Spierdalaj – powiedziałam ostro.

-Okay, okay. Tylko mnie nie zabij – uniósł ręce.

Westchnęłam.

-To co robimy?

-Ja tam bym Cię chętnie wymacał – powiedział Chaz z bezczelnym uśmiechem, a Matt uderzył go mocno w rękę.

-Kurwa, co ci odbiło?! – Chaz rozmasował rękę.

-Odwalcie się od niej, słyszycie?? – wysyczał Matt.

-Haha. Obrońca się znalazł – powiedział wzgardliwie Ryan.

-Bo co??

-Sam byś się pewnie, chętnie do niej dobrał – rzucił Chaz.

-Wychodzę – powiedziałam wstając z miejsca.

-No, poczekaj. Sorry – odezwał się Ryan przytrzymując mnie lekko za rękę – Tylko się wygłupiamy.

Spojrzałam na niego zła i z powrotem usiadłam.

Matt uśmiechnął się do mnie pokrzepiająco.

Odwzajemniłam lekki uśmiech.

-To co robimy?? – powtórzyłam pytanie – Oprócz obmacywania mnie, czy tym podobnych… - dodałam.

Chaz wzruszył ramionami.

Wszystkim się nudziło.

-A zaprezentuj nam taniec na rurze, co? – zasugerował mi w pewnym momencie Ryan.

-Ku**a, to wytrzaśnij skądś rurę – syknęłam.

-Nie ma sprawy.

-Idiota.

Po około 3 godz męki do domu wrócił Justin.

Rzuciłam mu się na szyję, a on lekko musnął moją i pocałował czule w usta.

-Farciarz – rzucił Ryan.

-A jak – Bieber uśmiechnął się szeroko i objął mnie ramieniem.

Szybko wywinęłam się z jego uścisku i uśmiechnęłam się słodko.

Zmarszczył brwi, złapał mnie mocno i zaczął namiętnie całować.

Chwilę odwzajemniałam pocałunki, ale zaraz go odepchnęłam.

-Patrzą na nas, kotku – powiedziałam.

Uśmiechnął się niewinnie.

Wywróciłam oczami, a on lekko musnął moje usta i wyszedł z pokoju.

Spojrzałam po reszcie zdziwiona.

Mięli podobne miny.

Wzruszyłam ramionami i poszłam za Biebsem.

Zaczęłam się rozglądać, ale nigdzie go nie widziałam.

W pewnym momencie poczułam, że ktoś mnie łapie. Zostałam przyciśnięta do ściany.

-Kocham cię – powiedział Bieber z uśmiechem patrząc mi w oczy.

-Ja ciebie też – odpowiedziałam szeptem.

Justin delikatnie musnął moje usta i pogładził po policzku, po czym złapał moją dłoń i wróciliśmy do pokoju.

Chłopacy patrzyli na nas podejrzliwie, a my jednocześnie wybuchliśmy śmiechem.

Usiedliśmy koło nich. Położyłam głowę na ramieniu Justina.

-Ach, ci zakochani – westchnął Chaz.

Uśmiechnęliśmy się do siebie z Jusem.

-Gdzie nas nocujesz, Justin, tak ogółem? – spytał Ryan.

-U Ann?

-Spoko.

-Samą mnie zostawisz? – zapytałam Biebera.

Musnął moje usta i uśmiechnął się szeroko.

-Wczoraj mnie wyganiałaś, a więc wiesz… Nie myślałem, że będziesz chciała ze mną spać…

-Nie ma sprawy – powiedziałam.

-Ej, ej, ej! Powoli, królewno. Chcę z tobą spać. Ymm… U Ann? Myślisz, że rodzice się zgodzą.

-Nic już nie ryzykują.

-W sumie fakt… Ale się spytaj, co? Bo jak nie to wykombinujemy coś innego.

-To się Bieber napalił – skomentował Chaz, a ja udając, że nie słyszę wykręciłam numer mamy.

-Cicho – uciszyłam chłopaków.

Sama się sobie dziwiłam, że nagle mam taki dobry humor… Coś ze mną stanowczo było nie tak…

-Halo? – odebrała mama.

-Mogę dziś spać w domu Ann?

-Z Justinem?

-Tak. I jest jeszcze Ryan i Chaz… i nie wiem jak z Mattem…

-No nie wiem…

-Ale mamo…

-Sama, w nocy, z czterema chłopakami?? Jesteś pewna, że to dobry pomysł?

-Tak. Justin i Matt są naprawdę w porządku. Justina przecież bardzo dobrze znasz, a Chaz i Ryan… Umm… Też ujdą.

-Jenn…

-Prooszę… Justin znowu niedługo będzie musiał wyjechać…

Mama westchnęła zrezygnowana.

-Dobrze. Ale uważaj na siebię.

-Dziękuję. Hej.

-Pa.

-Możesz? – spytał Bieber.

Pokiwałam głową.

-To super – pocałował mnie w policzek.

-A co będziecie robić w nocy? – spytał Ryan z ‘nie sugerującą niczego miną’.

-Spać – uśmiechnęłam się do niego słodko.

Butler spojrzał na mnie wzrokiem ‘Taa, jaaasne. Wszystko wiem.’

Nie miałam ochoty ciągnąć dłużej tej dyskusji i oznajmiłam, że jestem padnięta i chcę się położyć. Kiedy Bieber zasugerował, że położy się ze mną odmówiłam i przypomniałam mu, że ma gości, po czym bardzo delikatnie wygoniłam chłopaków z domu.

Położyłam się na łóżku i zaczęłam rozmyślać nad tym jakby teraz wyglądało moje życie gdybym nie poznała Justina…

 ________________________

Długo nie pisałam, no nie ? xD Tęskniłyście? Jak się podoba nowy rozdział ? :) A tak szczerze to nie nudzi Wam się już ten blog...?